محمد محمدعلی، نویسنده ، منتقد و عضو کانون نویسندگان ایران روز پنجشنبه ۲۳ شهریور ماه در سن ۷۵ سالگی دور از وطن، در ونکوور کانادا، چشم از جهان فرو بست.
محمد محمدعلی بارها گفته بود هنگام نوشتن داستان‌ها و رمان‌های خود، به‌ویژه درباره موضوع مرگ، احساس نزدیکی به آن را دارد. او می‌گفت: «وقتی داستان می‌نویسم، مرگ را بیشتر احساس می‌کنم و گمان می‌کنم که زیباست و نزدیک.»
جواد مجابی، نویسنده، شاعر و منتقد در گفتگو با وب‌سایت بی بی سی فارسی فقدان محمد محمد علی را یک ضایعه دانست و گفت: «من تصور می‌کنم ما این سال‌ها از او محروم شدیم، هم ما از دیدارش محروم شدیم و هم بسیاری از شاگردانش که همواره از او می آموختند. اما آنچه مهم است این است که ما بیاموزیم و بیاموزانیم و محمد محمدعلی در این جایگاه یگانه بود.»
حافظ موسوی، شاعر، منتقد و عضو کانون نویسندگان ایران نیز در یادداشتی که در اختیار بی بی سی فارسی قرار داده نوشته است: «امروز صبح وقتی که از درگذشت محمد محمدعلی باخبر شدم، تکان خوردم. باورم نمی‌شد. از اخبار و عکس‌هایی که از او در فضای مجازی منتشر می‌شد، چنین به نظر می‌رسید که فعال و شاداب و سرزنده است. دریغا که مرگ گوشش بدهکار این حرف‌ها نیست و او را چنین غافلگیرانه از ما ربود.»
حافظ موسوی در یادداشت خود، محمد محمد علی را پرکار و خلاق، و یکی از خوبان روزگار توصیف کرده و نوشته است: «در چند سال آخر انتشار مجله کارنامه، همکار بودیم. کاردانی و فروتنی‌اش کار کردن با او را برای من لذت‌بخش می‌کرد. احساس مسئولیت نسبت به داستان‌نویسان جوان و اینکه می‌کوشید در هر فرصتی فضایی برای معرفی آنها فراهم کند موجب شده بود که همواره گروهی از جوان‌ها گرد او حلقه بزنند و از او بیاموزند. کارگاه داستان نویسی‌اش در کارنامه همیشه پر رونق بود.»
(برگرفته از سایت بی بی سی)
